روتیتر:گر تجربه رانندگی در خیابان‌های اصفهان را داشته باشید حتما طعم پرواز از روی سرعت گیرهای بدون تابلوی هشدار را هم چشیده‌اید و علاوه بر آن دست‌اندازهای ناشی از خرابی آسفالت، دریچه‌های فاضلاب که یا مانند تپه‌ای بالا آمده‌اند یا مانند چاله هستند را هم زیر دندان خودروی خود حس کرده‌اید، دریچه‌هایی که اگر هم سطح خیابان شوند نان زیر و بند سازها و تعمیر کاران آجر می‌شود! و خدای نکرده امکان یک رانندگی فارغ از بالا و پایین رفتن را برای شما به ارمغان می‌آورد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی روتیتر ،محمود محمدی، استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان در گفت‌وگو با ایسنا منطقه اصفهان، در این خصوص توضیح داد: خیابان‌ها لباس شهر هستند و هر شهری با توجه به تاریخی بودن، شرایط جغرافیایی و نوع فرهنگ، الگویی متفاوت برای خیابان‌ها دارد و این الگوها معمولا ویژه یک شهر هستند.
وی با بیان این‌که بیشتر معابر سطح شهر اصفهان قدیمی و برای تردد کالسکه و انسان ساخته شده است، افزود: این نوع بافت‌ها متناسب ورود خودرو نبوده و نیست اما به مرور زمان شهرداری‌ها مجبور شدند تا خیابان‌های جدید بسازند و یا معابر قدیمی را برای استفاده از اتومبیل بهسازی کنند.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه اصفهان با بیان این‌که متاسفانه از شهرسازی کهن و اصیل اصفهان دور شده‌ایم و روی آورده‌ایم به طراحی خیابان‌های غربی، در حالی که چهار باغ به عنوان اولین خیابان دنیا شناخته می‌شود، خاطرنشان کرد: متاسفانه یکی از مشکلات فرهنگی مردم اصفهان در ۳۰ سال گذشته کنار گذاشتن دوچرخه است با این تفکر که «دوچرخه قدیمی است، دوچرخه سوار بی پول و فقیر» و به همین دلیل مسیرهای دوچرخه رو به مسیرهایی برای تردد موتور سیکلت و خودروها تبدیل شد.
محمدی با بیان این‌که متاسفانه زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی اصفهان ضعیف است و مردم ناچار هستند از خودروی شخصی خود استفاده کنند، اظهار کرد: در تمام دنیا تمرکز بر ارتقای حمل و نقل عمومی و استفاده از دوچرخه و پیاده روی است، زیرا اگر هر فردی بخواهد برای انجام کارهای روزانه خود یک خودرو به خیابان بیاورد باید نیمی از شهر را به خیابان تبدیل کرد که در هیچ جایی از دنیا چنین کاری انجام نمی‌شود.
وی با بیان این‌که در اصفهان هیچ گونه مسیر دوچرخه رویی وجود ندارد که فرد ایمنی لازم را در آن داشته باشد، تصریح کرد: در الگوی اصلی خیابان چهار باغ، مسیری برای دوچرخه وجود نداشته و در آن وسط جوی آب بوده است، اما با تغییرات صورت گرفته محل عبور پیاده در وسط این خیابان تعبیه می‌شود که در کنار آن دوچرخه سواران و موتورسیکلت‌ها هم از این مسیر تردد می‌کنند.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان با اشاره به این‌که در تمام دنیا اولویت با حمل و نقل عمومی است، ادامه داد: اجرا و شکل توسعه حمل و نقل عمومی بسته به هر شهری متفاوت است، برای مثال خطوط BRT الگوی مناسبی است اما اجرای نامناسب، این سیستم حمل و نقل را تبدیل به یک معضل کرده است.
محمدی اضافه کرد: معمولا اتوبوس‌های معمولی مسافران را در کناره‌های خیابان پیاده می‌کنند اما در خطوط BRT مسافران در وسط خیابان‌ها پیاده می‌شود. وجود نداشتن پل‌های برقی و یا حذف این امکانات خط BRT نامناسب در اصفهان به وجود آورده است.
وی هم‌چنین با اشاره به تعدد سرعت گیر در خیابان‌های اصفهان، گفت: معمولا ساختار خیابان‌ها به گونه‌ای طراحی می‌شود که برای کنترل سرعت نیازی به سرعت گیر وجود نداشته باشد اما این امکان به دلیل نوع بافت خیابان‌های اصفهان امکان پذیر نیست و به ناچار برای کنترل سرعت در خیابان‌های این شهر باید از سرعت گیرها استفاده شود.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان با اشاره به لزوم نصب علامت‌ها و تابلوهای اخطار قبل از کاهنده های سرعت، خاطرنشان کرد: کاهنده‌های سرعت بدون وجود تابلوها و علایم هشدار دهنده احتمال بروز حوادث ترافیکی را افزایش می‌دهند و قرار نیست با نصب این سرعت گیرها، رانندگان را در تله بیندازیم.
محمدی با بیان این‌که وجود نداشتن هشدار دهنده‌ها موجب شده سرعت گیرها کارایی خود را از دست بدهند، تصریح کرد: در خیابان‌های اصلی و پر رفت و آمد بهتر است از سرعت گیرهای آسفالتی استفاده شود، زیرا سرعت گیر پلاستیکی پس از مدتی فرسوده می‌شوند و این نوع سرعت گیرها در خیابان‌های فرعی مفیدتر هستند.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان یکی دیگر از مشکلات خیابان‌های شهر اصفهان را نبود سیستم نگهداری مناسب از آسفالت‌ها عنوان کرد و افزود: نبود سیستم نگهداری مناسب علت اصلی خرابی آسفالت است و حتی اگر از مرغوب‌ترین نوع آسفالت در ساخت خیابان استفاده شود بدون رسیدگی بازهم خراب خواهد شد.
محمدی با اشاره به همسطح نبودن دریچه‌های فاضلاب با سطح خیابان‌ها و گفت: به طور معمول آب و فاضلاب این دریچه‌ها را بالاتر از سطح خیابان تعبیه می‌کند تا آب‌های سطحی وارد فاضلاب نشود زیرا جمع‌آوری این آب‌ها وظیفه شهرداری است اما پس از ترمیم خیابان توسط این ارگان دریچه‌های فاضلاب پایین‌تر از سطح خیابان قرار می‌گیرند و موجب بروز مشکلات و حوادث برای رانندگان می‌شود.
وی اضافه کرد: شهرداری تمایلی به همسطح کردن دریچه‌ها با خیابان ندارد و شرکت آب و فاضلاب نیز به دلیل مشکلات خود مانند نبود بودجه این کار را انجام نمی‌دهد که این ناشی از هماهنگ نبودن این دو ارگان دولتی است.