روتیتر:ماجرای حضور تیم مذاکره‌کننده ایران در وین و محل مذاکرات آنها (هتل یا به زعم یک سایت دلواپس، کاخ کوبورگ) به سوژه جدید دلواپسان تبدیل شده است. آنها بهانه‌ای برای آزار روحی تیم ایران و تشویش اذهان عمومی پیدا نکرده‌اند، رفته‌اند سراغ هتل محل مذاکرات که بله! این هتل موجب دلواپسی و یادگار شکست اسلام در برابر غرب است.
به گزارش پایگاه خبری وتحلیلی روتیتر ،
اگر بنا باشد اخلاق، مروت و مردانگی زیر پا گذاشته شود، از این موجودی که نامش آدم است چه‌ها که سر نمی‌زند! دل که سیاه شد، وجود آدمی را با چشمه زمزم هم نمی‌توان پاک کرد. امان از دل سیاه و حسود. می‌گویند خیاطی حسود و سیاه دل به پینه‌دوزی با خدا و با آبرو حسادت می‌کرد. تلاش خیاط علیه پینه دوز معمولا دامن خود او را می‌گرفت و روز به روز نزد اهالی شهر بی‌آبروتر می‌شد. نمی‌دانست چه چاره کند؟ در نهایت شبی تاریک قیچی خود را برداشت و به پشت خانه پینه‌دوز رفت. چند ضربه به خود زد و قبل از هلاک شدنش قیچی را به داخل خانه پینه‌دوز انداخت و با خود گفت “من نباشم، اما او گرفتار باشد! آری دل که مملو از حقد و کینه شد نتیجه‌اش همین می‌شود. ای کاش آن خیاط و امثال او دین نداشتند، اما آزاده بودند.
حالا این حکایت شده ماجرای حضور تیم مذاکره‌کننده ایران در وین و محل مذاکرات آنها (هتل یا به زعم آن سایت کاخ کوبورگ) که به سوژه جدید یکی سایت‌های ارزشی و دلواپس تبدیل شده است. بهانه‌ای برای دلواپسی و آزار روحی تیم ایران و تشویش اذهان عمومی پیدا نکرده‌اند، رفته‌اند سراغ هتل محل مذاکرات که بله! این هتل موجب دلواپسی و یادگار شکست اسلام در برابر غرب است. این سایت و وابستگان حامی تیم قبلی مذاکره‌کننده و مخرب تیم فعلی، دل‌نگران از توافق هسته‌ای و سرخورده از قافله ملت عقب‌مانده، بهانه‌ای برای تخریب فضای مذاکرات پیدا نکرده‌اند، با “کاخ باشکوه” توصیف کردن هتل کوبورگ پای دین و ایمان را به وسط کشیده‌اند که چه بشود؟ بخوانید تیتر مطلب را: «هتل کوبورگ نماد نجات تمدن مسیحی از یورش اسلام!»
نویسنده خوش‌سلیقه سایت مذکور که ظاهراً در محل هتل حضور دارد و بهره کافی و وافی هم از آن می‌برد (از توصیفات نویسنده که اینگونه برمی‌آید، والا این هتل چیز متفاوتی ندارد و هر شهروند و مسافر عادی می‌تواند در آنجا اقامت کند) به زعم خود برای به زیر سوال بردن هیات ایرانی و نیز جهت‌سازی ذهنی ایدئولوژیک به مخاطبانی که آنها را چون خود می‌پندارد با چاپ عکس‌هایی از داخل و خارج هتل و چند خبرنگار زن دامن کوتاه مینی‌ژوپ‌پوش (که بله ببینید هیأت ایرانی به کجاها رفته است!!) اینگونه هتل را توصیف می‌کند:
«… در یکی از این اتاق‌های قدیمی با دیوارهای آجری قرمز در زیرزمین، روبروی غنی‌ترین انبار شراب دنیا، برخی از جلسات مذاکره‌کنندگان صورت می گرفت … در همین اتاق بود که در نیمه‌شب ۳۰ نوامبر سال گذشته، وقتی که مهلت زمانی اصلی برای رسیدن به توافق منقضی شد، صدها نفر از خبرنگاران برای شنیدن سخنان کاترین اشتون، نماینده عالی اتحادیه اروپا و محمدجواد ظریف…»
«… وی ژنرال سواره نظام ارتش شاهنشاهی !!! اتریش و نماینده افتخاری یکی از خانواده‌های اشرافی و برجسته اروپایی بود …»
«… پیروزی بر امپراطوری عثمانی در سال ۱۶۸۳ در داخل همین دیوارها و توسط پادشاه ژان سوبیسکی که اصالتاً لهستانی – لیتوانیایی بود، صورت گرفت که از این پیروزی از همان زمان به عنوان شاهکار عظیم نجات تمدن مسیحی اروپا از یورش اسلامی شرقی یاد می‌شود …»
«… چادرهای بزرگ سفیدی که این روزها در بیرون کاخ کوبورگ بر پا شده تا فضای کاری مناسبی برای صدها تن از روزنامه‌نگاران است به طرز عجیبی به چادرهای ترک‌ها در اطراف دیوارهای شهر طی مدت محاصره شباهت دارد …»
«… در شهر شایع است که پیش از آن که مذاکرات هسته‌ای در فوریه ۲۰۱۴ در این مکان آغاز شود، این هتل چندان سودآور نبوده است و صاحبان آن می‌خواستند آن را به فروش برسانند …»
والا من که مانده‌ام و نمی‌دانم چه بگویم. قضاوت با شما. اما کینه و حسد با دل آدم چه‌ها که نمی‌کند! باز هم داستان آن خیاط و پینه‌دوز را بخوانید …