روتیتر:رویه ناصوابی که موجب شد همه آحاد جامعه از دریافت یارانه نقدی در کشور برخوردار شوند، باید جای خود را به تدابیری نظیر ایجاد اشتغال بدهد زیرا ایجاد شغل برای جویندگان کار مهمترین یارانه برای اهالی یک اجتماع است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی روتیتر،چینی ها ضرب المثلی دارند مبنی بر اینکه به جای ماهی دادن، ماهیگیری را به کودکانمان بیاموزیم. در عمق این ضرب المثل حکایتی است که بر جامعه ایرانی و ایرانی ها رفته است.
واقعی کردن تدریجی قیمت حامل های انرژی که از دولت هشتم در برنامه ها گنجانده شده بود، یکباره در دولت نهم متوقف شد و دولت دهم بدون در نظر گرفتن دیدگاه های کارشناسی، فاز نخست هدفمندکردن یارانه ها را اجرا کرد.
هدفمندکردن یارانه ها هیچگاه بدرستی تحقق نیافت و همه آحاد جامعه غنی و فقیر از دریافت ۴۵۵ هزار ریال (۴۵هزارو۵۰۰ تومان) یارانه برخوردار شدند و این پرسش در اذهان متبادر شد که هدفمندی در کجای این امر قرار گرفت؟
اجرای قانون هدفمندی یارانه ها که قرار بود از محل درآمدهای آن چرخ اقتصادی کشور به گردش درآید نه فقط رونقی به تولید نبخشید، بلکه منجر به تعطیلی بسیاری از واحدها در پی افزایش قیمت حاملهای انرژی شد. این درآمد به شکل مساوی بین اغنیا و فقرا تقسیم شد، غافل از اینکه بسیاری از افراد به دلیل افزایش قیمت ها فقر را بیشتر احساس کردند و درآمد یارانه در برابر افزایش قیمت ها نظیر برف در آفتاب تموز شد.
حسین راغفر کارشناس اقتصادی با نفس پرداخت یارانه نقدی به طور عمده به دلایل اقتصادی مخالف است و اصلی ترین دلیل آن را هزینه های فرصت می داند. در اقتصاد اینکه سرمایه گذاری در کجا صورت می گیرد نقش تعیین کننده ای دارد. منظور از هزینه فرصت هزینه عدم نفع است یعنی ما می توانستیم منابع مان را در جای دیگری استفاده کنیم و بازدهی بیشتری نسبت به موقعیت فعلی بدست آوریم. در شرایطی که کشور نیازمند سرمایه گذاری برای ایجاد اشتغال است و منابع اصلی درآمد کشور باید صرف سرمایه گذاری شوند، ۴۰ میلیارد دلار کشور را به مردم می دهیم تا بخورند که این با هیچ منطقی سازگاری ندارد. این اقدام فرصت های بسیار بزرگ کسب درآمد و ایجاد اشتغال در کشور را گرفت.
همچنین راغفر معتقد است با پرداخت یارانه نقدی، منابع عظیم حوزه های نفت و گاز مشترک با کشورهای حاشیه خلیج فارس که به طور عام تحت کنترل آمریکا و کشورهای غربی هستند، غارت می شود زیرا ما سرمایه کافی برای سرمایه گذاری نداریم و این امر تکان دهنده و دردناک است. در چنین شرایطی یکی از بدترین روش ها را برای هزینه کرد یارانه ها استفاده کردیم، در حالی که موارد بسیار متعددی دیگری هم وجود دارد که می تواند به جذب بیشتر سرمایه ها در داخل بیانجامد.
اگر پرداخت یارانه نقدی هدفمندکردن یارانه ها فقط خانوارهای تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی و برخی از جمعیت فقیر شهری و روستایی را در بر می گرفت و بخش مهم این درآمد صرف هزینه های تولید و رفاه عمومی جامعه می شد امروز با چنین دشواری مواجه نبودیم.
محمدقلی یوسفی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است ایجاد شغل بهترین نوع یارانه است و در صورتی که می خواهیم قیمت ها را هدفمند کنیم می توانیم با درآمد حاصل از هدفمندی یارانه ها، اشتغال را در کشور ایجاد کنیم که این خود بهترین یارانه به مردم است.
هم اکنون بیش از ۳۰ درصد فارغ التحصیلان دانشگاهی شغل ندارند و البته این افراد کسانی هستند که از کشور خارج نشدند و فرصت برای آنها فراهم نمی شود . آنها سرمایه های ملی هستند و ما به سادگی نسبت به تقاضای کار و بازار کار آنها بی توجه ایم واین منابع را به سادگی دور می ریزیم .
گروهی از افراد که اکنون یارانه دریافت می کنند دارای تمکن بالای مالی هستند و برخی از آنها هم در ایران زندگی نمی کنند. به عبارتی طی سالهای اخیر منابع عظیم مالی که می توانست صرف امور رفاهی مردم شود، در بیراهه استفاده شد.
راغفر معتقد است: اسم این کار ، هدفمندسازی یارانه ها نیست بلکه تنها یک اقدام سیاسی است و هزینه اقتصادی آن برای جامعه بسیار کمر شکن و دردناک است.
هم اکنون دولت تدبیر و امید در آستانه اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها در صدد است پرداخت یارانه ها را به طور واقعی هدفمند کند و این در حالی است که متاسفانه به دلیل عادت ناصواب دریافت پول بدون زحمت ،قانع کردن مردم به انصراف از دریافت یارانه کمی دشوار است.
بی تردید هرگونه اقدام در این مرحله بدون اندیشه و کار کارشناسی دقیق عوارض جانبی زیادی را به جامعه تحمیل خواهد کرد . دولت تدبیر و امید که با رای بالای مردم بر سر کار آمده است باید با دلایل کارشناسی مردم را قانع کند که بجای ماهی دادن، دولت در صدد آن است که ماهیگیری را به جامعه بیاموزد.
برنامه هایی که دولت پس از انصراف بخشی از جامعه از دریافت یارانه نقدی برای رفاه اجتماعی در نظر دارد باید بدون فوت وقت تحقق یابد تا مردم دریابند آنچه که آنها را عزتمند می کند ˈکارˈ است نه ˈپرداخت نقدی پولˈ.