روتیتر: به هر میزان که مدیران و برنامه ریزان جامعه بستر گرایش شهروندان به ورزش و تحرکات ورزشی را فراهم آورند، به همان میزان در کاهش هزینه های درمان، کاهش آسیب های اجتماعی و ناهنجاریهای رفتاری شهروندان نقش آفرین شده اند.
به گزارش روتیتر : آنها که به دنبال جامعه ای سالم، پرنشاط، پرطراوت و با انگیزه اند، تلاش می کنند امکان دسترسی شهروندان به امکانات ورزشی را آسان و کم هزینه کنند. به هر میزان که مدیران و برنامه ریزان جامعه بستر گرایش شهروندان به ورزش و تحرکات ورزشی را فراهم آورند، به همان میزان در کاهش هزینه های درمان، کاهش آسیب های اجتماعی و ناهنجاریهای رفتاری شهروندان نقش آفرین شده اند.
به عبارت دیگر آنها که در پی جامعه ای سالم، مشارکت جو و مسئولیت پذیر هستند، بستر تحقق چنین جامعه ای را از رویکرد به ورزش همگانی می بینند و تلاش می کنند افراد جامعه را به سمت و سوی ورزش سوق دهند.
واقعیت این است که ورزش و حرکات منظم بدنی علاوه بر سلامت جسم، در سلامت روانی و اجتماعی فرد موثر بوده و در سازگاری فرد با جامعه تأثیر می گذارد به همین دلیل در دنیای معاصر، ورزش به عنوان پدیده ای موثر در همه جوامع جایگاه ویژه ای پیدا کرده است تا جایی که واقعیت ها نشان می دهد، تحرک افراد ورزشکار را از فرد گرایی و خود محوری خارج کرده و رشد روحیات طبیعی را در فرد بهبود می بخشد که در نتیجه شکوفا شدن این استعداد، فرد با سایر افراد اجتماع آسانتر ارتباط بر قرار کرده و در کنار آنها زندگی می کند.
بی تردید تجربه اجتماعی کسب شده از راه فعالیت های گروهی تربیت بدنی در حل مسائل اجتماعی بسیار مفید است. تصمیم گیری های منطقی، قضاوت های اخلاقی و تجربه آنها در میادین ورزشی قابل انتقال به زندگی هستند. تقلید از مربیان و رهبران در گفتار و کردار که مورد احترام شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی هستند باعث ایجاد صفات برجسته و مطلوب در ورزشکاران و دانش آموزان می شود. کنترل احساسات، احترام به قوانین، رعایت منافع جمعی از جمله عاداتی هستند که در ورزش امکان آموزش آنها وجود دارد. اغلب ورزشکاران اذعان دارند که فلسفه زندگی مربیان و طرز رفتار آنها در زندگی اجتماعی و اخلاقی این گروه موثر بوده، زیرا آنان در موقعیت بهتری برای الگو برداری قرار دارند.
به عقیده محققان، ورزش باعث شادی و نشاط و بالا بردن اعتماد به نفس می شود، زیرا افراد افسرده یا اعتماد به نفس ندارند یا میزان اعتماد به نفس آنها بسیار پایین است. ورزش احساس رضایت باطنی شخص را بالا برده و فرد حس می کند که به موفقیتهایی دست یافته است. ۳۰ دقیقه ورزش در روز می تواند آثار افسردگی را به اندازه برخی روش های روان-درمانی و داروهای ضد افسردگی کاهش دهد. علاوه بر آن چون ورزش جدا از اجبار های شغلی، خانوادگی و اجتماعی است و فرد فقط به میل خود عمل می کند، در نتیجه یک تجربه با ارزش زندگی است به همین دلیل است که ورزش بسیاری از ضعف ها و کمبود های جسمانی و روانی را رفع و درمان می کند و افراد را برای زندگی، تلاش و اهداف مشترک آماده می سازد.
نتیجه اینکه؛ مدیران شهری امروز اگر در پی مشارکت اجتماعی شهروندان هستند و به نیروی بدون زوال شهروندان باور دارند، باید در برنامه ریزی شهری برای گروههای مختلف سنی پایگاههای نشاط و ورزش بسازند و در همکاری بین بخشی با سازمانهای متولی و همکاری فرابخشی با سایر سازمانها و نهادهای حاکمیتی این واقعیت را بپذیرند که راه برون رفت از رخوت اجتماعی و دستیابی به جامعه ای سالم و با طراوت -در کنار فعالیت های دیگری که رفاه را برای جامعه به ارمغان می آورد- از رهگذر ورزش می گذرد و تحرک جسمی تک تک شهروندان است که موجب تحرک نشاط آفرین اجتماعی می شود و از درون آن انرژی و مشارکت می زاید.