“اربعین” بخشی از حکومت مهدوی است و پیاده رویِ امسال زائران مسیر طریقت عشق و دلدادگی، باید فصل جدیدی برای تعجیل در ظهور امام زمان (عج) آغاز و در خدمت به یاری دین و حجت خدا قدم‌های سازنده باشد.
به گزارش روتیتر ؛ محرم؛ ماه تجلی عینی اسلام و آزادگی است و آن را مصداق استقامت و عزای حسینی نامیده‌اند و اربعین ایستگاه تجلی معرفت عاشورایی؛ معرفتی که چهل روز مانند خون در جان عاشقان مکتب سیدالشهدا جوشیده است.
نزدیک به ۱۴ قرن از جریان کربلا در سال ۶۱ هجری می‌گذرد اما هنوز در چهلمین روز شهادت امام حسین (علیه السلام) و یاران باوفایش سنت «زیارت» و پیاده روی اربعین که ریشه آن به ابتدای خلقت می‌رسد؛ نخستین بار حضرت آدم ابوالبشر، بیت الله الحرام را این گونه زیارت کرد، برقرار است و سال‌هاست شیعیان عراق در مسیر طریق العلما و نجف به کربلا منتظر میهمانی از زائران سیدالشهدا هستند؛ زائرانی که از هر نژاد و رنگ و زبان مشتاقانه خود را به قربانگاهی می‌رسانند که در آن شهیدانی لایموت خوابیده‌اند.
زائران مسیر «زیارت»، پابرهنگی بر روی ریگ‌های ناله‌خیز و خارهای تند و تیز را انتخاب می‌کنند که وجب به وجب آن ردّ پای سرخ بزرگانی است که در روز اربعین سال ۶۱ بعد از چهل روز از مسیر تلخی گذشتند که «خاطرات» نیمه‌جان، دوباره برایشان زنده شد؛ از خیمه‌های سوخته تا همسفرانی که دیگر در میان‌شان نیستند؛ از مردان مردی که سرهایشان به نیزه‌ها رفت تا آن تشنه‌لب کوچک دشت نینوا علی اصغر سه ماهه و رقیه سه ساله که در خرابه‌های شام، بی‌رمق جان داد.
سیل جمعیت امسال اربعین بعد از قرن‌ها همچنان عاشقانه رهسپار کربلا شدند تا به یاد عقیله بنی‌هاشم که روزی هسمفر برادران خود همان یلان شاه نجف شده بود اما جان شیرین برادران قربانی جاهلیت مردانی جاهلی شد که خود را از امام زمانشان برتر و باتقواتر می‌دیدند؛ بر تربت پاک برادران شهیدش بوسه زنند.
بیقراران امسال پیاده‌روی اربعین بازهم به یاد حضرت سجاد (ع) که از شام تا کربلا خون گریه کرده بود و آن هنگام که چشمان خیسش به قتلگاه پدر روانه شد؛ گویی خیمه‌های نیمسوز و صدای العطش برایش زنده شد، همراه شدند.
و اما غمی است امروز در سالروز اربعین ۶۱ در دل جامانده‌های کرب‌وبلا؛ هرچند که نباید گفت جا مانده‌ایم … چراکه به بقول «آیت‌الله جوادی آملی»؛ «کسی که قلب و روحش رفته، جامانده نیست. جامانده کسی است که عشق و شور و طلب زیارت اربعین به ذهنش هم نرسیده و علاقه ندارد، اگر به هر دلیلی اشتیاق رفتن هست و شرایطش نیست خیری بوده و ثواب نیت را برده‌اید، شاکر باشید و نگویید جامانده‌ایم»
اربعین، فقط روزی از روزهای سال نیست، بلکه اربعین روز باشکوهی است که از خون حسین‌بن علی (ع)، حیات گرفته و این روز یادآور این واقعیت است؛ که حتی در آشفته‌ترین شرایط، حق جویی، عدالت خواهی و ندای حُرّیت خاموش نخواهد شد.
اربعین روزی است که می‌گوید تا قیامت، کربلا ماتم‌سرا است و حضرت مهدی، صاحب عزا است و شایسته است زائران پیاده رویِ اربعین و مشتاقان زیارت سیدالشهدا(ع) در مسیر پیاده‌وری های خود در هرمگان و چه در مسیر نجف به کربلا و چه در مسیر خیابان‌های شهر خود به یاد ولیّ زمان باشند؛ این به یاد بودن یعنی ضمن دعا کردن برای فرج منتقم عاشورا در طی مسیر خود بیاندیشیم که امروز چگونه باید امام عصر خویش را یاری کنیم!
و اما امروز بیستم ماه صفر المظفر، روز اربعین امام حسین(ع) است و همه دوستداران و ارادتمندان مکتب عاشورا با برپایی کاروان پیاده روی جاماندگان اربعین حسینی این روز را به سوگ نشسته‌اند؛ کاروان‌هایی که به تاکید امامان جمعه نباید تبدیل به «بدعت» در مسیر شناخت امام حسین(ع) و اهداف شهدای دشت نینوا شود؛ بلکه این همایش‌ها و پیاده‌روی‌ها باید وسیله‌ای برای معرفت شناسی وجود مقدس امام زمان (عج) و راه‌های یاری آن حضرت باشد.
یادمان نرود که اگر تلاش‌های حضرت سجاد (علیه السلام) و حضرت زینب (سلام الله علیها) این دو یادگار کربلا نبود امروز نامی از امام حسین (علیه السلام) برده نمی شد؛ به تأسی از عملکرد این دو «عاشوراشناس» بیاییم در مسیر ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف، قافله سالار باشیم.