روتیتر:خورجینبافی که اندکاندک، به فراموشی سپرده میشود، یکی از صنایع دستی بختیاری است و خورجین، حکم صندوقچهای را دارد که زمان کوچ و اتراق، همراه عشایر بختیاری است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی روتیتر، «خورجینبافی» یا به گفته بختیاریها «هورژینبافی»، رشتهای از هنرهای سنتی است که در تمام مناطق بختیارینشین خوزستان چون لالی، هفتگل، اندیمشک، اندیکا، شوشتر، ایذه، دزفول، مسجد سلیمان و همچنین در بخشهایی از استان چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان و لرستان رواج دارد.
خورجین، یکی از صنایع دستی بختیاری است که صرفا جنبه خود مصرفی داشته و به دست زنان ایلیاتی روی دارهای افقی بافته میشود. در واقع «هورژین» حکم صندوقچه ای را دارد که در آن با اتصال بندینکهای آن به یکدیگر و زدن قفل به آخرین بندینک، کاملا بسته می شود.
عشایر بختیاری، به هنگام کوچ، هورجین را روی چهارپایان خود قرار میدادند و حمل میکردند یا زمان اتراق، آن را در گوشهای از چادر میگذاشتند. درواقع هورجینها، حکم صندوقچهای را داشتهاند که بختیاریها از آن برای نگهداری لباس و خوراک و رختخواب و دیگر وسایل خود بهره میبردند. گرچه امروز، هورجینها تغییر کاربری دادهاند و برخی افراد، هورجین را باز کرده و از آن به عنوان زیرانداز بهره بردهاند.
در بافت هورجین از نقشهای کاملا ذهنی که برگرفته از تصویر حیوانات، گیاهان، اشیا و نقوش هندسی بوده بهره گرفته میشده است. روش بافت هورجین، بسیار دشوار است و امروز کمتر کسی با شیوه بافت هورجین آشناست. از سوی دیگر، دختران جوان ایلیاتی، کمتر با هورجینبافی آشنا هستند و این هنر، آرام آرام فراموش میشود.
به دلیل عدم وجود کارگاههای هورجینبافی در مناطق عشایری و مهاجرت ایلیاتیها به شهر و همچنین جمعآوری هورجینها توسط سوداگران لازم است که روش بافت هورجین بختیاری ثبت و امکاناتی برای افرادی که هنوز هورجینبافی میدانند فراهم شود تا اندک افرادی که با روش بافت هورجین آشنا هستند راز و رمز این هنر- صنعت ر ا به جوانان آموزش دهند.